درس دوم- صراحت

نبود صراحت در كار، درد سرآفرين بزرگي است. مانع بروز خلاقيت ها، شتاب در پيشبرد فعاليت ها، و عرضه انديشه هاي هوشمندانه به صورت گسترده مي شود.
از كودكي به ما آموخته اند كه اخبار ناگوار را بي پرده نگوييم و موضوع هاي بد را پيش از طرح ، تلطيف كنيم.
انسان ها افكار خود را به آساني عريان نمي كنند. زيرا به تجربه دريافته اند كه اين رفتار بهتر است.
از كساني كه صراحت را به نمايش مي گذارند، تعريف و تمجيد كرده و قهرمان بسازيد. خودتان، حتا در شكلي اغراق آميز، پيشگام نشان دادن آن باشيد.
من از آغاز هم كاري با جنرال الكتريك، رك گويي و صراحت در اظهار نظر را پيشه نمودم. بارها رؤسايم هشدار دادند كه اين روند، كار دستت مي دهد. ولي اكنون كه پس از سال ها خدمت بازنشسته شده ام ، عمده پيشرفت و پيروزي هاي شغلي خود را مديون صراحت در برخورد با موضوعات مختلف مي دانم.
درباره اين واژه سخن به درازا كشيد، ولي ارزش آن را دارد. البته دشوار است دنيايي را تصور كنيم كه همه كس آن چه را اطلاع دارد به تمام روي ميز بگذارد ولي اگر نيمي از راه را هم برويم بسيار كارساز مي باشد تغييري بزرگ در مسير بهبودي امور خواهد بود.